Pasen is het feest van het leven en van de hoop en gaat dus regelrecht in tegen de negatieve berichten die de media onophoudelijk op ons afvuren: een ontspoorde Arabische lente, pestgedrag op school en op het werk, rampen, zelfdoding als wanhoopsdaad, … Het zit in de genen van het Davidsfonds om in te zetten op leven en hoop, ook al willen wij niet naïef blind zijn voor alles wat misloopt in onze complexe maatschappij. Het past ook bij een verjaardag om positief zowel vooruit als achterom te kijken. Een verjaardag? Jawel, de Roeselaarse Davidsfondsafdeling blies vorige maand liefst 140 kaarsjes uit en dat mogen we gerust eens in de verf zetten.
De Davidsfondswerking is in de loop van die bijna anderhalve eeuw grondig veranderd. Dat moet wel, want de maatschappelijke noden van 2015 zijn voor het grootste gedeelte niet meer de noden van 1875, toen onze vereniging boven de doopvont werd gehouden. Het Davidsfonds wil mensen samenbrengen rond cultuur in de breedste zin van het woord. Samen op stap gaan of een spreker beluisteren, samen aan tafel zitten of de natuur in trekken: het groepsgebeuren zorgt altijd voor een meerwaarde. Je leert van elkaar, je hoort nieuwe opinies, je komt op plekken die je alleen nooit zou aandoen en het creëert vriendschap en menselijke warmte. Daarbij verliezen wij onze grondbeginselen – Vlaams bewustzijn, taal en christendom – niet uit het oog.
De tijd dat men lid van een vereniging werd en voor de rest van zijn of haar leven bleef, louter uit traditie of uit ideologie, is voorbij. Ook een cultuurvereniging moet zijn leden verdienen, elke dag opnieuw. Dat is niet erg, want het dwingt de bestuursleden alert te blijven voor wat leeft onder de leden en het verplicht ons ertoe telkens weer met een sterk aanbod voor de dag te komen. Een aantal oudere leden haakt soms af omwille van gezondheidsproblemen, verstrooide enkelingen vergeten hun lidmaatschap te vernieuwen en een paar mensen vallen om uiteenlopende redenen weg, maar jaar na jaar vinden nieuwe gezinnen hun weg naar het Davidsfonds (in onze afdeling in 2014-2015 weer een twintigtal). Dat bewijst dat het oude Davidsfonds nog altijd nodig, aantrekkelijk en springlevend is.
Geen enkele vereniging kan met een blind optimisme de toekomst tegemoet gaan. Het Davidsfonds zou gemakkelijk een klaagzang over de toekomst kunnen aanheffen, want tal van uitdagingen dienen zich aan: een vaste boekenprijs, vermindering van de overheidssubsidiëring, problemen in de uitgeverswereld, de zoektocht naar nieuwe vrijwilligers, … Maar, in de lijn van het paasverhaal, beklemtonen wij liever de andere zijde van de medaille: de tevredenheid van de leden na een geslaagde activiteit, de aanmoedigingen die wij krijgen, de vele bezoekjes op onze sociale media, de talrijke vragen van andere verenigingen of cultuurcentra om met het Davidsfonds te mogen/kunnen samenwerken. In die geest vatten wij het laatste deel van ons werkjaar aan. Er staan nog boeiende activiteiten op het programma. Het zou fijn zijn u daar te mogen ontmoeten!
Van harte een zalige paastijd toegewenst,
Johan Strobbe, voorzitter
Opgeslagen onder Uncategorized